Zoeken
Info & tips
Sommige lhbti+ jongeren zijn bang voor de reactie van hun ouder(s)/verzorger(s). Vaak denken ze dat ze zeker van hun gevoelens of identiteit moeten zijn voordat ze er met hun ouder(s)/verzorger(s) over beginnen.
Niet alle kinderen komen uit de kast, want waarom zou je als lhbti+ persoon wel uit de kast moeten komen en als cisgender/hetero niet?
Het is fijn om met iemand te kunnen praten over je genderidentiteit of je seksuele voorkeur. Voor veel mensen is het geen probleem als ze weten dat je transgender, homo, bi, of lesbisch bent. Ze doen er niet moeilijk over.
Er zijn ook redenen om het niet te vertellen aan je ouders. Als zij zich sterk afkeurend uitlaten over homoseksualiteit, transgender of over mensen die ‘anders’ zijn.
Je ouders kennen je goed: ze hebben je van jongs af aan meegemaakt en je zien opgroeien. Als het goed is, zijn ze geïnteresseerd in je, en willen ze het beste voor jou. Dat kan betekenen dat ze het al weten of vermoeden.
De ‘makkelijkste’ manier is, om het gewoon te zeggen: pap, mam, ik ben lesbisch, of: ik ben een meisje (als je geboren bent als jongen bijvoorbeeld).
Onder jongeren is ‘homo’ nog altijd een scheldwoord. Hoe kom je dan uit de kast naar je vrienden? Misschien heb je vrienden die het allang vermoeden en het prima vinden. Leuke vrienden die je kunnen steunen.
Niet iedereen accepteert je als je vertelt dat je LHBTI+ bent. Sommige mensen discrimineren. Discriminatie is onderscheid maken tussen mensen, en op grond daarvan mensen ongelijk behandelen.
Je begeven in een Joodse omgeving als lhbtiq+ persoon kan soms moeilijk zijn. De angst voor afkeuring vanuit deze religieuze omgeving kan stress, isolatie en eenzaamheid veroorzaken.
Je begeven in een islamitische omgeving als lhbtiq+ persoon kan soms moeilijk zijn. De angst voor afkeuring vanuit deze religieuze omgeving kan stress, isolatie en eenzaamheid veroorzaken.
Paginering
- Vorige pagina
- Pagina 2
- Volgende pagina